Wpływając na swoje dziecko, tworząc wadliwe warunki życia oraz przekonując dziecko o jego wartości, rodzic może wywoływać efekty, które wskutek utrwalania się w procesie rozwoju w wieku dorosłym staną się jego cechami składającymi się na Syndrom Dysfunkcyjnego Dzieciństwa. Są to między innymi:
- charakterystyczne cechy rozumienia swojej autonomii,
- wadliwe poczucie własnej wartości,
- uzależnienie odczuwania i zaspokajania własnych potrzeb od relacji z drugim człowiekiem,
- tendencje do współuzależnienia i uzależnień od specyficznych nałogów,
- sposób formułowania intencji i reakcji na uczucia i bliskość drugiego człowieka,
- niedostateczny poziom umiejętności funkcjonowania w relacjach uczuciowych,
- wadliwe kompetencje wychowawcze, opiekuńcze i rodzicielskie,
- wadliwy system spostrzegania i autopromocji w relacjach uczuciowych,
- wadliwy system pobudzania i redukowania stanów napięcia w relacjach z drugim człowiekiem,
- dysfunkcje w pełnieniu ról i funkcji rodzinnych oraz partnerskich,
- nieprawidłowy system podejmowania i przekazywania odpowiedzialności za siebie, za innych i za rzeczywistość,
- nieprawidłowości w systemie reakcji i obrony w relacjach uczuciowych.
- nieumiejętność rozpoznawania i respektowania granic swoich i innych osób,
- trudności w wyrażaniu siebie, swojej rzeczywistości, emocji i stanów,
- niedostateczny poziom zrozumienia intencji, emocji i uczuć innych osób,
- podwyższony poziom zachowań niekonsekwentnych. link
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz