Nowodiewiczyj Monastyr

Tym razem bardziej udana (mam nadzieję) panorama - sobór Matki Bożej Smoleńskiej, część kompleksu Nowodiewiczyj. Niżej niektóre z detali wystroju.

Najbardziej zachwyciła mnie posadzka, przypominała puzzle moich wnuków i wielkiego żółwia dźwigającego na swojej skorupie dawny świat. A gdy sobie uświadomiłam ile wieków temu stąpali po niej ludzie, dostałam gęsiej skórki.

W Pałacu Jewdokii Łopuchinej, pierwszej żony Piotra I niewiele się zachowało z dawnego wystroju: sklepienia, część podłóg i piec. Russkaja piecz z miejscem do spania dla starców i chorych. Jewdokia Łopuchina spędziła tu ostatnie lata życia, po powrocie z wygnania w klasztorze w Suzdalu.

Tak wygląda pałac z zewnątrz, dość niepozornie, jak na żonę cara, choćby w niełasce.

Przed kolejną cerkiwą, Uspieńską, panowało jakieś zamieszanie. Kiedy podeszłam bliżej okazało się, że wizytę tam składał naczelny patriarcha Rosji, Cyryl I. Nie udało mi się zrobić dobrego zdjęcia. Tłum ludzi, ochrona, dostojnicy prawosławni przesłaniali widok.

To ten w białej czapeczce z krzyżem, zasłonięty przez pana w garniturze.

 Wejście na teren Nowodiewiczego przez cekiew Bramną Pokrowską.

A to pchający się w oczy po wyjściu z Nowodiewiczego krajobrazik nowej Moskwy. Przerażające.

Tuż obok Monastyru znajduje się Nowodiwiczie Kładbiszcze, od 1542 r. miejsce pochówku znanych Rosjan. Nie chciałam zakłócać spokoju zmarłym robieniem zdjęć. Nie oparłam się tylko jednemu, dość niezwykłemu nagrobkowi.

To nagrobek Jurija Nikulina, rosyjskiego aktora komediowego. Poza tym wrażenie, choć negatywne, zrobił na mnie nagrobek Borysa Jelcyna. Marmurowy potworek mający w zamyśle symbolizować flagę rosyjską. Mnie przypominał rozpuszczone lody. Brr...
Cmentarz pełen był turystów różnych narodowości strzelających sobie fotki z nagrobkami sławnych zmarłych w tle. Gdyby nie roześmiani turyści, byłoby urokliwie.