Masz prawo

Masz prawo milczeć, a przeciwko tobie może być użyte każde twoje słowo

Istniała kiedyś w naszym pięknym kraju instytucja cenzora. Oficjalnego cenzora, co to swój urząd oficjalny miał i cenzor się nazywał. Wszystko było jasne. Każde słowo przed wyjściem w świat musiało przejść przez łapki pani lub pana namaszczonego przez władzę. Każdy siewca słów oddawał, co wysiał ekonomowi, aby ewentualne zbiory nie zaburzały wizerunku kraju pachnącego szczęściem obywateli. Aby łany falowały jednym rytmem, a na polach nie pleniły się kąkole i chabry jakieś. Dziś instytucji nie ma. Każdy ponoć może siać, co chce. Wolność słowa jest. Jedni nadużywają owej wolności konfabulując bezkarnie, oczerniając i insynuując. Drudzy niedoużywają włączając sobie autocenzurę. Dają sobie prawo milczeć, bojąc się, że każde słowo przeciwko nim użyte być może. Znam wagę słów i wiem, co nimi można zrobić. Znam konsekwencje słów wypowiedzianych pospiesznie i bezmyślnie. Nie chcę dotykać słowami niczyich emocji, nie jest moim zamiarem zranienie kogokolwiek. Lubię rozmawiać pełnym językiem, bez cenzury i autocenzury, mając jednakże na uwadze rozmówcę i jego uczucia. Nie używam słów wulgarnych, obraźliwych. Ot, lubię sobie porozmawiać lekko, łatwo i przyjemnie. Poważnie lub mniej poważnie. Głęboko lub powierzchownie. A są ludzie, z którymi rozmawia się właśnie tak, całkiem normalnie. I sama już nie wiem, czy ja w takim razie owej wolności słowa nadużywam, czy niedoużywam? Krzywa Gaussa sugeruje, że najprawdopodobniej jestem pośrodku, co wcale nie oznacza, że danej mi wolności słowa używam zgodnie z oczekiwaniami. No właśnie... Z czyimi oczekiwaniami? Kto i czego ode mnie oczekuje? W zakresie słów rzecz jasna.