Joanna Szalona

Dziedziczka tronu Kastylii i Aragonii, córka Ich Katolickich Mości: Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda. Istnieją dwie wersje jej szaleństwa, jedna to schizofrenia, której objawy miała podobno od dzieciństwa. Druga wersja jest bardziej skomplikowana - musiała zostać uznana za szaloną ze względu na żądzę władzy jej męża Filipa Pięknego i ojca Ferdynanda. Obaj chcieli rządzić Hiszpanią samodzielnie, a zgodnie z testamentem Izabeli Kastylijskiej i wolą kortezów, to Joanna była dziedziczką tronu. Wydana za mąż, jak wszystkie księżniczki wówczas, za wybranego przez rodziców męża, pokochała go miłością na ówczesne czasy grzeszną, bo zmysłową. To nie tylko był układ dynastyczny, to była namiętność, miłość i żar. Z jej strony. Odbiegało to od schematu królewskiego małżeństwa, odbiegało od standardu zachowania się kobiety królewskiej krwi hiszpańskiej. Nie zachowywała się z godnością, zachowywała się, jak zwykła kobieta. I właśnie to bycie kobietą okazało się jej zgubą. Po śmierci Filipa Pięknego władzę odebrał jej ojciec, zamykając ją do końca jej długiego życia w Tordesillas, gdzie zmarła mając 76 lat. Syn, Karol, nigdy jej nie uwolnił.
Nie wiem, która wersja jest prawdziwa. Po ludzku żal mi kobiety.