Długobroda Teliga

W farwaterze księżyca Opty dziób swój zanurza... Tak zaczynał się hymn mojej szkoły podstawowej. Szkoła nosiła imię Leonida Teligi i od momentu nadania imienia zaczęto budować tradycje żeglarskie. Powstała harcerska drużyna żeglarska, która była dumą i ozdobą każdej szkolnej uroczystości. Mieliśmy twarzowe mundury, granatowe z wykładanym kołnierzem i staraliśmy się chodzić "marynarskim" krokiem. Zabawnie to zapewne wyglądało, ale wtedy my czuliśmy się jakoś wyróżnieni. Najlepiej wychodziło to koledze Waldemarowi, cudnemu młodzieńcowi o czarnych włosach opadających na ramiona i błękitnych oczach. On też najczęściej nosił buczek przeciwmgielny i buczał nim z werwą, medialny był. Ale to było od święta, codziennością zaś były zajęcia na jakimś strychu z instruktorem, "na sucho". Najpierw opanowanie podręcznika, potem zajęcia w Harcerskim Ośrodku Wodnym przy skrobaniu łodzi, wreszcie pierwsze zajęcia praktyczne na Zalewie Zegrzyńskim. Chrzest nowicjusza to było posadzenie delikwenta na skrzynce mieczowej (ci, co siedzieli, wiedzą, jak boli) przy podejściu do brzegu. Wstawałam o piątej rano, by dojechać nad Zalew, chciało mi się. Zresztą bardzo o nas, dziewczyny, dbano w drużynie (było nas aż dwie!) zapewniając nam wyżywienie i rozrywki typu opieka męskiego ramienia. Byłyśmy pod swego rodzaju ochroną, przyjacielską ochroną. Mimo iż niewiele pamiętam z tych czasów, węzeł ratowniczy do dziś potrafiłabym zawiązać bez namysłu. Powspominałam przy okazji czytania "Samotnego rejsu Opty". Tak jak przed laty, czytając marzyłam o samotnej wyprawie, nic się nie zmieniło.

W farwaterze księżyca Opty dziób swój zanurza
Czasem gnębi go cisza
Częściej straszy go burza

A w kabinie zamknięta, jak w swej muszli ostryga
Siedzi zła i zmarznięta długobroda Teliga

/nie wiem czy dobrze pamiętam tekst, melodia "Pod żaglami Zawiszy", tekst L.Teligi/